فیلم خانه

در سال های اخیر سینمای ایران، ساخت کمدی با استفاده از نوستالژی دهه شصت و هفتاد مد شده است. به نظر می رسد سینمای ایران در غیاب سینماگران بزرگ، محدودیت ها، نبود سوژه و سیاست های پشت پرده راهی جز چسبیدن به نوستالژی به خصوص در ژانر کمدی نمی یابد. اگر بتوان آن را کمدی نامید، فیلم «گیجگاه» به سمت این نوستالژی رفته اما سعی کرده از مقوله فیلم های کمدی که سوژه نوستالژی دو دهه اول پس از انقلاب شده اند فاصله بگیرد. کارگردان عناصری را به فیلمش اضافه کرده تا متفاوت جلوه کند و سطح آن را بالا ببرد. مثلاً شخصیت اول یک مربی کاراته/ادبیات است! خنده دار بودن را انتخاب می کند اما اینطور نیست. یعنی نه شخصیت به گونه ای نوشته و پرداخته شده که توانایی طنز را داشته باشد و نه حامد بهداد در اجرای نقش موفق است (این سومین بار است که تلاش او برای ایفای نقش کمدی با شکست مواجه می شود. وقت آن است که آقای بهداد قبول کند بازی در فیلم کمدی مناسب نیست). نقد و بررسی فیلم «گیجگاه» را در این مطلب بخوانید.

ادامه مطلب...